“Ξαφνικά ακούστηκαν σειρήνες, μαρσαρίσματα και ουρλιαχτά και κατέβηκα από το σπίτι μου να δω τι συμβαίνει, όπως κι άλλοι γείτονες. Ύστερα από περίπου τριάντα μέτρα αντιλήφθηκα πίσω μου μια μηχανή της ομάδας “Δράση”.
Ο συνεπιβάτης αστυνομικός πετάχτηκε από το μηχανάκι και έτρεξε κατά πάνω μου. Κόλλησα στον τοίχο και επιδεικνύοντας τα κλειδιά που είχα στα χέρια μου, φώναζα ότι “είμαι κάτοικος” και ότι “μένω εκεί” δείχνοντας την πόρτα του σπιτιού μου. Μάταια.
Ένας δεύτερος αστυνομικός με πέταξε κάτω και σε λίγα λεπτά πάνω από πέντε αστυνομικοί ήταν από πάνω μου και ενώ ο ένας με κρατούσε ακίνητο, οι υπόλοιποι ούρλιαζαν “θα πεθάνεις ρε πούστη” και άρχισαν να με βαράνε με κλομπ, να με κλοτσάνε στο κεφάλι και στο πρόσωπο και να με χτυπάνε με μπουνιές.
Μου έδεσαν τα χέρια πισθάγκωνα και με τράβηξαν αιμόφυρτο προς την οδό Κυψέλης, όπου 25 νέα άτομα ήταν δεμένα, τρομοκρατημένα και εμφανώς χτυπημένα. Οι αστυνομικοί συνέχιζαν να ρίχνουν σε όλους σποραδικά χτυπήματα και μας απειλούσαν.
Μας έβαλαν να καθίσουμε ο ένας πάνω στον άλλον σε πιλοτή πολυκατοικίας που είχε ελάχιστη ορατότητα από τα γύρω μπαλκόνια. Συνέχισα να διαμαρτύρομαι. Καθώς μας έβαζαν σε ένα βανάκι-κλούβα, ο επικεφαλής της ομάδας μου είπε πολύ σιγά: “Αν δεν σταματήσεις, δεν θα μπορώ να σε προστατεύσω”. Είχα ήδη ανοιγμένο κεφάλι, τρία σπασμένα δόντια και μώλωπες.
Φτάνοντας στο Α.Τ. Κυψέλης το κλίμα άλλαξε. Οι ίδιοι αστυνομικοί που μας χτυπούσαν ουρλιάζοντας, ξεκίνησαν να παριστάνουν τους φίλους μας και να μας κοροϊδεύουν ότι “τώρα δεν θα ξαναπατήσετε σε πορεία”.
Μέχρι τις 7 το πρωί δεν είχαμε καμία ενημέρωση, δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με δικηγόρο, ούτε να μας δει γιατρός. Βρέθηκα κατηγορούμενος για τέσσερα πλημμελήματα (απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, βία κατά υπαλλήλων, απείθεια και εξύβριση).
Έμαθα επίσης, όταν μου διαβάστηκαν οι καταθέσεις των αστυνομικών, ότι με κυνηγούσαν από την πλατεία μέχρι την οδό Παξών, ότι γλίστρησα και έπεσα όταν με συνέλαβαν και ότι πέταγα μπουκάλια και πέτρες.”
Γ.Κ