"Ημασταν στην πλατεία με άλλες παρέες και κρατούσαμε αποστάσεις. Τα φώτα έκλεισαν δύο φορές, μόνο που τη δεύτερη ακολούθησαν κρότου λάμψης και αστυνομική επίθεση. Καθώς τρέχαμε πανικόβλητοι προς το σπίτι μας, βλέπαμε ομάδες "Δράση" και ΜΑΤ να εμφανίζονται από στενά και να χτυπούν αδιακρίτως. Μπροστά από την πόρτα, και κυριολεκτικά με το κλειδί στο χέρι, όρμησαν επάνω μας περίπου τέσσερις άντρες της "Δράσης". Εγώ άρχισα να φωνάζω ότι είμαι δικηγόρος και ότι μένουμε εδώ, ενώ είχα ήδη στο χέρι μου τη δικηγορική ταυτότητα. Μας οδήγησαν με κλωτσιές και κλομπιές στον κύκλο των προσαχθέντων. Βρεθήκαμε μπρούμυτα με το κεφάλι στην άσφαλτο και τις μπότες της "Δράσης" να μας πατάνε στη μέση, ενώ μας έδεσαν τα χέρια με tire up πολύ σφιχτά, μας έβριζαν χυδαία και μας τρομοκρατούσαν..
Μετά μας στρίμωξαν σε μια κλούβα και μας οδήγησαν στο Α.Τ. Κυψέλης, όπου μας έβαλαν να περιμένουμε στις σκάλες με δεμένα χέρια και χωρίς να τηρείται οποιοδήποτε μέτρο υγειονομικής προστασίας. Υστερα από περίπου τέσσερις ώρες μας άφησαν ελεύθερους. Πριν το ντου της αστυνομίας δεν προηγήθηκε οποιαδήποτε σύσταση για να διαλυθούν οι συγκεντρωμένοι. Αντίθετα την επόμενη μέρα κατασκευάστηκε μια αφήγηση περί τηλεφωνήματος για μαχαίρωμα. Η βία -σωματική, ψυχολογική και λεκτική- που υποστήκαμε ήταν αδικαιολόγητη και παράνομη. Δεν ευσταθεί νομικά η έννοια της προσαγωγής καθώς αποτελεί επινόηση της αστυνομικής πρακτικής, ενώ η όλη αστυνομική συμπεριφορά παραβίαζε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα αλλά και το ίδιο το αστυνομικό δίκαιο."

Κ.Ε.

"Στις δύο παρά τα ξημερώματα έκλεισαν τα φώτα της πλατείας και βλέπαμε μόνο άσπρα κράνη των ΜΑΤ παντού, να ρίχνουν χημικά και κρότου/λάμψης. Ήταν εξωφρενικό, ένας φοβερός παραλογισμός. Έτρεξα μαζί με άλλους προς την οδό Κυψέλης, κοντοστάθηκα και είδα μηχανάκια της ομάδας "Δράση" να είναι πίσω από τα ΜΑΤ. Κατέβηκαν από τις μηχανές και κυνηγούσαν κόσμο αριστερά και δεξιά, με τα κλομπ προτεταμένα και βρίζοντας "Έλα εδώ, θα σε γαμήσουμε". Μπήκα στο σπίτι της φίλης μου μαζί με άλλους κυνηγημένους. Από το τηλέφωνο μαθαίναμε για στριμωγμένους σε πυλωτή πολυκατοικίας που έφαγαν πολύ ξύλο. Δεν προηγήθηκε η παραμικρή σύσταση από την ΕΛ.ΑΣ. και κανένα επεισόδιο από τη μεριά του κόσμου. Ήταν μια παράλογη, βάναυση και απρόκλητη επίθεση σε πολίτες που περνούσαν την ώρα τους σε μια ευρύχωρη πλατεία. "

Μ.Σ

"Γύρω στις 9 το βράδυ αρχίζει να μαζεύεται ο κόσμος για το κάλεσμα που υπήρχε για πορεία. Έχει στηθεί μια μικροφωνική αλλά εκτός από αυτό δεν γίνεται κάποια «φασαρία». Κατά τις 10 και κάτι νομίζω αποχωρεί ο κόσμος για την πορεία. Στο ενδιάμεσο έχει έρθει η παρέα μου, οπότε κατεβαίνω να τους βρω εκείνη την ώρα. Όταν κατέβηκα στην πλατεία, δεν υπήρχαν πανό, δεν υπήρχε μικροφωνική. Υπήρχε αρκετός κόσμος που απλά άραζε είτε στα σκαλιά της εκκλησίας είτε στην πλατεία και γύρω.

Βρίσκω τους φίλους μου και για καλή μας τύχη καθόμαστε σχεδόν 10 μέτρα μακριά από την είσοδο της πολυκατοικίας μου. Έρχονται και άλλοι φίλοι και απλά συζητάμε, γελάμε, πίνουμε καμιά μπύρα. Κανένας δεν κάνει «φασαρίες» και η πλειοψηφία του κόσμου είναι κάτοικοι της περιοχής. Νομίζω γύρω στις 12 το βράδυ κλείνουν πρώτη φορά τα φώτα. Στην παρέα μου υποψιαζόμαστε ότι θα γίνει εκείνη τη στιγμή επίθεση της αστυνομίας αλλά δεν το πιστεύουμε πραγματικά μιας και δεν είχε περάσει κάποιο περιπολικό να δώσει εντολή για εκκένωση. Τα φώτα ανάβουν μετά από λίγο και όλοι χαλαρώνουμε θεωρώντας πως δεν θα γίνει κάτι απόψε.

Κατά τις 2 τα ξημερώματα, στην πλατεία υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος. Εκείνη την ώρα με βρίσκει φίλος και γείτονας που είχε δει νωρίτερα ότι βρισκόμουν στο σημείο και με ενημερώνει αγχωμένος πως ανεβαίνουν τώρα ΜΑΤ την οδό Τήνου τρέχοντας. Δεν αγχώθηκα γιατί πραγματικά θεωρούσα αδύνατον το να γίνει επίθεση των ΜΑΤ απρόκλητα μέσα στην γειτονιά μου. Μέχρι να γυρίσω να το πω στην παρέα μου, τα φώτα της πλατείας σβήνουν για δεύτερη φορά και μέσα σε δευτερόλεπτα αντιλαμβάνομαι πως έχουν βγει αστυνομικές δυνάμεις σίγουρα από την οδό Ιθάκης, μιας και ο κόσμος αρχίζει να φωνάζει και να τρέχει προς την μεριά μας (ήμασταν στην οδό Επτανήσου). Σκάει μια κρότου λάμψης και αμέσως μετά το πρώτο δακρυγόνο. Επικρατεί αναστάτωση και από εκεί και πέρα ακούω απλά τα δακρυγόνα να σκάνε μέχρι να περπατήσω τα 10 μέτρα που με χώριζαν από το σπίτι μου. Στην είσοδο της πολυκατοικίας επικρατεί πανικός, καταφέρνω να ανοίξω την πόρτα και να μπω μέσα με αρκετό κόσμο απ' την παρέα μου και όχι μόνο. Το επόμενο δακρυγόνο το έριξαν στα σκαλιά της εισόδου μου, λογικά γιατί είδαν ότι έμπαινε κόσμος μέσα. Η είσοδος είχε γεμίσει καπνούς οπότε δεν είχα πια εικόνα του τι συνέβαινε έξω.

Ανεβήκαμε στο σπίτι και μέχρι να συνέλθουμε πέρασαν αρκετά λεπτά. Όταν βγήκα στο μπαλκόνι μου να δω τι γίνεται, είδα για πρώτη φορά ότι ήταν ΜΑΤ πάνω στην πλατεία. Φώναξα σε κάτι παιδιά που είχαν μείνει κάτω αν είναι οκ και εκείνη την ώρα πέρναγε μια διμοιρία  με συλληφθέντες μαζί, ένας από τους άνδρες της διμοιρίας άρχισε να ρίχνει με φακό στο μπαλκόνι μου και στο μπαλκόνι της γειτόνισσας μου που είχε βγει και φώναζε εναντίον τους.

Μπήκα μέσα, σοκαρισμένη. Μέσα στην επόμενη ώρα είχαμε μάθει πως 4 άτομα από την παρέα μου είχαν δεχθεί επίθεση από τα ΜΑΤ με γκλομπ και βρισιές, 2 κάτω από το σπίτι τους και ένας αρκετά τραυματισμένος. Τραυματισμένη αισθάνομαι κ' εγώ, που την επόμενη μέρα ένιωθα την απειλή της αστυνομίας σε κάθε μου βήμα εντός και εκτός σπιτιού.

Είναι πολλά τα ερωτήματα. Γιατί τόσο απρόκλητα και με αυτόν τον τρόπο. Γιατί να θέλουν να τρομοκρατήσουν τόσο τους κατοίκους μιας γειτονιάς. Γιατί εμάς τρομοκράτησαν, εμάς συνέλαβαν, εμάς χτύπησαν. Κανέναν άλλον, κανένα ταραχοποιό στοιχείο. Γιατί λένε ψέματα ότι δέχτηκαν τηλεφώνημα στις 12:30 το βράδυ και πως αυτός ήταν ο λόγος της επέμβασης; Αν ήταν αυτός ο λόγος γιατί υπήρχαν κλούβες από νωρίς το απόγευμα γύρω από την γειτονιά μας; Γιατί έκλεισαν τα φώτα προκαλώντας πανικό; Γιατί μας κυνήγησαν; Γιατί ρίξανε δακρυγόνα μέσα στα σπίτια μας; Θα λογοδοτήσει κάποιος για όλα αυτά; Ή θα πάνε να τα κάνουν και σε άλλες γειτονιές τώρα;"

Μ.Σ.

"Το βράδυ της Παρασκευής 8 Μαΐου βρισκόμουν στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Περνούσα από την συγκεκριμένη πλατεία, κατά την διάρκεια της βόλτας μου, και γύρω στις 12:30 με 1, ξημερώματα Σαββάτου έκατσα στην πλατεία. Υπήρχε αρκετός κόσμος, που απλά καθόταν χωρίς να προκαλέσει κάποιο επεισόδιο. Η αναλογία κόσμου προς χώρο ήταν μεγάλη αλλά για αυτές τις περιπτώσεις έχουν θεσπιστεί πρόστιμα. Ωστόσο, χωρίς καμία σύσταση ή προειδοποίηση, τα φώτα της πλατείας έκλεισαν και μην έχοντας οπτική επαφή, ο κόσμος άρχισε να απομακρύνεται από την πλατεία προσπαθώντας να διαφύγει με ασφάλεια μέσω των γύρω στενών. Στρίβοντας σε ένα στενό πίσω από την εκκλησία, προσπάθησα να διαφύγω περπατώντας με δύο άτομα που ήμασταν μαζί από πριν. Τότε, είδαμε ότι από αυτόν τον δρόμο περνούσε μία διμοιρία ΟΠΚΕ, η οποία καταδίωκε όποιον έβλεπε μπροστά της. Τότε, εμένα και τα 2 άτομα που ήμασταν μαζί από πριν , καθώς και άλλα τρία άτομα που ήταν δίπλα μας εκείνη την ώρα, μας στρίμωξαν σε μία γωνία την ώρα που προσπαθούσαμε να απομακρυνθούμε με ψυχραιμία. Όταν, ένας από εμάς προσπάθησε να εξηγήσει ότι δεν έκανε τίποτα και ότι απλά έτυχε να περάσει από το μέρος , του πέρασαν χειροπέδες και απλά είπαν ότι ήμασταν στα επεισόδια και βλέποντας την επιθετική τους διάθεση δεν μας άφησαν περιθώριο να πούμε κάτι παραπάνω. Όσο ήμασταν στημένοι στον τοίχο ένας συνάδελφός τους περνώντας από μπροστά μας, εν μέσω πανδημίας, μας ΕΦΤΥΣΕ στην κυριολεξία, στοχεύοντας στο πρόσωπο. Επίσης, ενώ κατευθυνόμασταν από την πλατεία προς την Πατησίων για να μας παραλάβουν τα περιπολικά που θα μας πήγαιναν στην ΓΑΔΑ, για προσαγωγή ένας ΟΠΚΕ, περνώντας από δίπλα μας , μας είπε επί λέξη “γαμώ το μουνί της μάνας σας, παλιόαντιφα, σας γαμήσαμε και σήμερα”, ενώ ένας άλλος πέρασε δίπλα από το παιδί που ήταν δεμένο με χειροπέδες και τον κλότσησε στα πόδια. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω στο θέμα της αστυνομικής βίας, καθώς έχουν μιλήσει ήδη αρκετοί πριν από εμένα και καθώς η αστυνομία κάθε φορά καταφέρνει να ξεπερνάει τον εαυτό της, μπουκάροντας σε σπίτια και τώρα μαζεύοντας και  άκυρο κόσμο από τις πλατείες. Θα ήθελα να αναφερθώ στην συμπεριφορά της αστυνομίας εν μέσω συνθήκης covid-19. Πέρα από το φτύσιμο, το οποίο αποτελεί ποινικό αδίκημα, οι προσαχθέντες είχαν στοιβαχτεί σε ένα στενό διάδρομο στην ΓΑΔΑ 16 άτομα (όσοι ήμασταν εκεί εκείνη την ώρα, ενώ να αναφέρω ότι δεν μας ζητήθηκε καν να δώσουμε κατάθεση) δίπλα-δίπλα σε κλειστό χώρο χωρίς μάσκα, γάντια και χωρίς να έχει ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας, για τουλάχιστον 3 ώρες, εκθέτοντας μας απροκάλυπτα σε κίνδυνο, την ώρα μέσα δεν σταματούν να καταδεικνύουν το κόσμο που μαζεύεται στις πλατείες μετά την λήξη της καραντίνας και να τους εναποθέτουν όλη την ευθύνη."